Super kahraman aranıyor
Biz hep iki kişiyiz, durmadan telaşla bir yere yetişir gibi yaşayan iki acemi insanoğlu. Beşiktaş vapurundan indiğimizde her seferinde yenilenmiş, tüm kötülüklerden arınmış bir dünyaya ayak basıyoruz.
Uslanmadan bir daha aşık oluyoruz. Bir daha Neşet dinliyoruz, bakkala gülüyoruz akşam loş sokak ışıkları ile aydınlanan boş salonumuzda yorgun koltuğa yorgun hırkamızı bırakmadan. Zamanla hiç derdi olmayan kadınların kokularından derin nefesler alıp söz veriyoruz, tıpkı yaşıyor gibi yapıyoruz.
Yaşamak bir oyun diyoruz ve yine söz veriyoruz, uslanmadan, bir daha aşık olmayacağımıza ve bir daha şehrin en seyrek kahvehanelerinde tek başımıza sokak ışıklarını seyretmeyeceğimize. Aklımız sonradan başımıza gelmiş gibi söz veriyoruz, söz veriyoruz, söz veriyoruz... Hiç bitmeyecek bir masaldaymışız gibi.
